ricardoherbertjones

Ricardo Herbert Jones MD

Ricardo Herbert Jones, MD

Γυναικολογία – Μαιευτική – Ομοιοπαθητική

Απόφοιτος Ιατρικής του “Universidade Federal do Rio Grande do Sul” (Πανεπιστήμιο Ρίο Γκράντ ντου Σουλ) το 1985

Ειδικότητα στη Μαιευτική και Γυναικολογία στο Νοσοκομείο “Hospital de Clínicas do Rio Grande do Sul” το 1986/87

Μεταπτυχιακό στην Ομοιοπαθητική από τα “Sociedade Gaúcha de Homeopatia” το 1994

Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ReHuNa – “Rede pela Humanização do Parto e Nascimento” (Εξανθρωπισμός του Δικτύου Τοκετού)

Ιατρικός Σύβουλος του Humpar – Associação Portuguesa pela Humanização do Parto (Πορτογαλικός Σύνδεσμος για τον Εξανθρωπισμός του Δικτύου Τοκετού)

Εκπρόσωπος του IMBFO (International MotherBaby Friendly Organization – Διεθνής Οργανισμός Φιλίας Μητέρας-Βρέφους) στη Βραζιλία.

 

Το 2004 ο Ricardo Herber Jones MD έγραψε το βιβλίο "Memories of the Glass Man - Reminiscences of a Humanist Obstetrician" (Αναμνήσεις του Γυάλινου Ανθρώπου -  Αναπολήσεις ενός ουμανιστή γυναικολόγου) όπου συζητά τα θεμέλια του κινήματος εξανθρωπισμού του τοκετού, από την πλευρά του γιατρού που βρίσκεται σε μια μετασχηματιστική διαδικασία. Το βιβλίο – που τώρα βρίσκεται στην τρίτη του έκδοση – παρουσιάζει αναφορές και ιστορίες που έζησε ο γιατρός τα 30 χρόνια που βρίσκεται στο χώρο του τοκετού και των γυναικών. Πρόκειται για ένα ελαφρύ, μη τεχνικό βιβλίο, γραμμένο για ανθρώπους που ονειρεύονται μια πιο αξιοπρεπή γέννηση γεμάτη σεβασμό. Βλέπει τον τοκετό και τη γέννηση ως ενδυναμωτική για τις γυναίκες αλλά και για όλη την οικογένεια. Έχει ήδη μεταφραστεί στα Ισπανικά με τον τίτλο "Chronicles of a Humanistic Obstetrician" (Εκδόσει Editorial Creavida-2006). Σύντομα θα μεταφραστεί και στα αγγλικά. Το νέο του βιβλίο "Between the Ears - Birth Stories" κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2012, σε αρκετές Βραζιλιάνικες πόλεις.

 

Το 2011 συμμετείχε στην όγδοη έκδοση του βιβλίου "Medical Stories" (Ιατρικές Ιστορίες), εκδόσεις Unimed-PoA, με την ιστορία "About Choices" (Περί επιλογών) που επικεντρώνεται στο δράμα των ιατρικών επιλογών από την άποψη του ποιος είναι υπεύθυνος για αυτές. Συμμετείχε επίσης στο βιβλίο του 2011 "A Universal Declaration of Rights for the Premature Baby - Commented Edition" (Παγκόσμια Δήλωση Δικαιωμάτων του πρόωρου βρέφους – Έκδοση με σχολιασμό) που οργανώθηκε από το Βραζιλιάνο παιδίατρο Luis Mussa Tavares, με το κεφάλαιο "Hasty Souls" (Βιαστικές ψυχές) όπου αναφέρεται στις προσωπικές του εμπειρίες με πρόωρα βρέφη.  Έχει γράψει επίσης στο βιβλίο "Midwives Caiçaras: stories and pictures about birth in Canaanite, SP" (Μαίες της φυλής Caiçaras: ιστορίες και εικόνες για τον τοκετό στο Canaanite, Σάο Πάολο) με το κεφάλαιο "Birth in Metamorphosis" (Γέννηση στη Μεταμόρφωση) που συζητά τις ριζικές αλλαγές που συνέβησαν με τη βοήθεια προς τις μητέρες και τα βρέφη τους στον εικοστό αιώνα. Ήταν μέρος της ομάδας ειδικών για το ντοκιμαντέρ "The Rebirth of Childbirth" (Η αναγέννηση του τοκετού), της παραγωγού Erika de Paula Eduardo Chauvet το 2013.

 

Συμμετείχε στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου "Breastfeeding – Scientific Evidences" (Θηλασμός – Επιστημονικές ενδείξεις) που διοργανώθηκε από τον παιδίατρο Marcus Renato de Carvalho με το κεφάλαιο "Prenatal Care" (Φροντίδα πριν τη γέννηση) και στην τρίτη και τέταρτη έκδοση του βιβλίου με το κεφάλαιο "Breastfeeding and the Continuum of Humanization" (Ο θηλασμός και η συνέχεια του Εξανθρωπισμού). Έγραψε επίσης το κεφάλαιο "Team Work" (Ομαδική εργασία) για το βιβλίο "Models That Work" (Πρότυπα που λειτουργούν) του by Robbie Davis-Floyd και το κεφάλαιο "Humanizing Birth in Brazil" (Ο Εξανθρωπισμός του τοκετού στη Βραζιλία) στο βιβλίο "Promoting Normal Birth - Research, Reflections and Guidelines" (Προωθώντας το Φυσιολογικό Τοκετό – Έρευνα, Λογισμοί και Κατευθυντήριες Γραμές) της Sylvie Donna (Εκδόσεις Freshheart Publishing) με εκδόσεις στην Αγγλία και ΗΠΑ.

 

Επί του παρόντος, παραδίδει ομιλίες και διαλέξεις για τον εξανθρωπισμό του τοκετού στη Βραζιλία και σε πολλές άλλες χώρες, σε πόλεις της Βραζιλίας όπως Americana, Barra do Piraí, Baurú, Belo Horizonte, Bento Gonçalves, Blumenau, Botucatu, Brasília, Brusque, Cachoeira do Sul, Campina Grande, Campo Grande, Campinas, Campos de Goytacazes, Caxias do Sul, Curitiba, Domingos Martins, Estrela, Florianópolis, Foz do Iguaçu, Garopaba, Gramado, Iraí, Itu, Joinvile, Lajeado, Maceió, Maringá, Palmas, Poços de Caldas, Porto Alegre, Recife, Rio de Janeiro, Salvador, Santa Maria, São Carlos, São Gonçalo, São Leopoldo, Santos, São Paulo, Sorocaba, Teotônia, Três de Maio, Tupã e Vitória, Votuporanga. Στο Μεξικό στις πόλεις Oaxaca, Oaxtepec, San Cristóbal και Monterrey, στην Αργεντινή στο  Buenos Aires, Rosário και Tucumán και στις ΗΠΑ, στο Arlington, Eugene, New Jersey, Akron, Austin, Reston, Saint Louis – Missouri (DONA International – 2007), στο Cleveland, (Case Western Reserve University), Louisville – Kentucky (Lamaze International – 2008) και στο Orlando. Στην Ουρουγουάη, στο  Montevideo and Punta del Este, στο Concepción and Santiago της Χιλής, και στην Πορτογαλλία, Lisbon (I Congresso Internacional de Humanização do Nascimento) Funchal (Madeira Island), Porto, Beja, Sintra and Coimbra. Επίσης στο Grange Over Sands της Αγγλίας, στη Σόφια (Βουλγαρία), Blankenberge (Βέλγιο) Πράγα (Τσεχία) και στο Πεκίνο, Linyi και Ju Lu (Κίνα).

 

Σύμβουλος, εθελοντής ιατρός και τέως Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ομοιοπαθητικής του Rio Grande do Sul, από το 1993.

 

Η μαία, η doula και ο μαιευτήρας

Η ομιλία αυτή  συνίσταται στην επίδειξη ενός μοντέλου εργασίας με έγκυες γυναίκες κατά τη διάρκεια της προγεννητικής φροντίδας, της γέννησης και της λοχείας με τη συμπερίληψη διαφόρων χαρακτήρων. Η οργάνωση αυτής της ομάδας των ειδικών υγείας είναι μη ιεραρχική τόσο πρακτικά όσο και οικονομικά. Η ομάδα, που αποτελείται από ένα μαιευτήρα, μια doula και μια μαία, δουλεύει πολύ στενά, χωρίς όμως οικονομικούς δεσμούς. Στην παρουσίαση αυτή, περιγράφω εν συντομία την ιστορία της doula και της μαίας και τους σημαντικότερους λόγους για την σχεδόν ολοκληρωτική τους εξάλειψη τον 20ο αιώνα. Ακολούθως θα σκιαγραφήσω την κρίση που παρουσιάζεται στη σύγχρονη τεχνοκρατική μαιευτική βοήθεια, που χαρακτηρίζεται ως «ιατροκεντρική» (εστιάζεται στον γιατρό), «αιτιοκεντρική» (εστιάζεται στην ασθένεια – αιτία) και «νοσοκομειοκεντρική» (εστιάζεται στο νοσοκομείο).  Η εμφάνιση αντιφάσεων και λαθών στην σύγχρονη βοήθεια που παρέχουμε στις γυναίκες, βασίζονται στην ανικανότητα του ιατρικού συστήματος να αναγνωρίζει και να δουλεύει με τις γυναικείες ανάγκες (ψυχικές, κοινωνικές, ψυχολογικές, αισθηματικές κ.ά) μέσω μιας διαδικασίας που είναι πολύ περισσότερο από ένα απλό ιατρικό γεγονός (W. Trevathan). Ακολούθως, θα δειξω τις δημιουργικές πιθανότητες για να ληφθούν τα βέλτιστα και από τις δύο πλευρές, δηλαδή η γυναικεία επαφή, γεμάτη ενέργεια, μαγεία και αγάπη, τοποθετείται δίπλα (ΟΧΙ κάτω) από την ιατρική υποστήριξη, η οποία μπορεί να παρέχει ασφάλεια σε παθολογικές καταστάσεις που μπορούν να συμβούν κατά τον τοκετό. Το μοντέλο αυτό μπορεί να λάβει χώρα μόνο σε μη καταπιεστικές μορφές, όπου ο γιατρός είναι μεν ένα πολύ σημαντικό μέρος της ομάδας, αλλά μπορεί να ακούσει συμβουλές και εισηγήσεις των άλλων μελών. Σε αυτό το μοντέλο, η ομάδα παραμένει ΣΥΝΕΧΩΣ με την έγκυο (στο σπίτι ή στο νοσοκομείο). Η ομάδα παρέχει υποστήριξη τόσο στις γεννήσεις στο σπίτι, περικυκλωμένη από οικογένεια και φίλους, όσο και στις καισαρικές τομές, με όλη την τεχνολογία που είναι διαθέσιμη. Σε αυτή την παρουσίαση θα μοιραστώ ιστορίες τοκετού που βοήθησα, όπως επίσης και την ιστορία μου περί της σύνδεσής μου με doulas. Θα παρουσιάσω εικόνες, στατιστικά στοιχεία και μελέτες, που δίνουν οπτικές και απτές αποδείξεις για τα οφέλη από μια συνεργιστική και διεπιστημονική εργασία, που δίνει στις γυναίκες το καλύτερο που μπορούν κατά τον τοκετό.